Niets op het programma?

Niets gepland voor deze dag, helemaal niets.... Wel genoeg suggesties meegenomen, maar we besloten om slechts een beetje rond te wandelen en het rustig aan te doen. Uitgeslapen tot 09.00 uur en op naar Lori's Diner waar we ooit, tijdens onze eerste reis, de vakantie begonnen. Na een heerlijk ontbijt door de stand geslenterd. Beetje winkels gekeken, kort naar Chinatown en gegeten in een restaurant met live muziek. Koffers op orde gebracht en dat was het.

Het vliegtuig vertrok zondag om 14.00 uur. We ontbeten snel, namen een airportshuttle en kwamen rond 11.00 uur op het vliegveld aan. Ingecheckt, koffers gedumpt en wachten maar. Het vliegtuig vertrok op tijd en de vlucht verliep voorspoedig. Om 09.15 uur (ja, ineens krijg je die 9 uur tijdsverschil er weer bij) arriveerden we op Schiphol. Met de trein op naar Arnhem en daar haalde Quint ons op. De vakantie ging weer snel om, maar was heel bijzonder dit jaar. Zeker de gastheren en gastvrouwen van de airbenb's maakten deze vakantie meer dan de moeite waard.

SF here we come!

's Ochtens op naar Santa Cruz om naar de boardwalk te gaan (pier bij het strand) waar de oudste houten achtbaan van Amerika staat. We waren er echter zo vroeg dat de attracties nog niet eens open waren. Toch maar een wandelingetje gemaakt en daarna op weg naar San Francisco. We moesten de auto om 13.00 uur inleveren, dus hadden we geen tijd om te wachten op de opening van de achtbaan. Bovendien waren er 2 timmerlieden enthousiast aan het timmeren aan de achtbaan en dat gaf Merle niet echt veel vertrouwen....
Helaas kwamen we in een enorme file terecht. Dat was op zich al erg, maar we hadden bijna geen benzine meer dus de stress sloeg aardig toe. Zo fijn al die elektrische poespas, het lampje van de benzine bleef maar knipperen en piepen. Airco uit, lampen uit, auto in de vrij de heuvels af laten rollen en ondertussen een lange, lange file. Bleek er een vrachtwagen tegen een elektriciteitsmast te zijn gereden. Goed, na 1,5 uur zenuwen, eindelijk een tankstation. Getankt en op naar het vliegveld van SF. Het bleek gelukkig geen probleem dat we de auto te laat inleverden. Auto uitgemest en bepakt en bezakt met de trein naar het centrum van SF. 's Avonds hadden we een tour naar Alcatraz en dat was erg de moeite waard. Je vaart er met een boot naartoe, krijgt dan een uitleg en vervolgens een audiotoer (zelfs in het Nederlands) en kunt in je eigen tempo Alcatraz bekijken. Dit was zeker de moeite waard. Zoals je het je voorstelt of kent van de films, zo ziet het er ook uit. Echt indrukwekkend. Daarna met de tram terug naar het hotel.

Geen whale te zien

Vroeg op want we hadden een walvistocht geboekt. Er werd geadviseerd om je in laagjes te kleden, dus wij trokken hemdjes, t-shirts en vesten aan. Later bleek dat we ook beter lange onderbroeken aan hadden kunnen doen. Bij aankomst in de haven kregen we een uitleg over zeeziekte, de veiligheidsvoorschriften en de tocht. Merle en ik namen een NASA bandje tegen zeeziekte. Zo'n bandje geeft trillingen af waardoor je niet zeeziek zou worden. Het was lekker zonnig weer dus wij waren bang dat we te warm gekleed zouden zijn. Het was een niet al te grote boot en de groep bestond uit zo'n 30 personen. Bij het uitvaren stond GJ natuurlijk voorop de boeg (a là Leonardo di Caprio) en zat ik braaf achterin. We zagen zeeotters, zeeleeuwen en pelikanen. GJ zag ook erg veel kwallen (tja, zo voorop de boot kun je goed naar beneden kijken). Het waaide nogal en het water was redelijk onstuimig. Toen de boot wat verder de zee opvoer, werd het nog onstuimiger. Merle kwam al vrij snel naar achteren omdat ze voor op de boot nogal werd natgespetterd. We voeren een eind de zee op en inderdaad totaal geen last van zeeziekte. Na een tijdje kwam een drijfnatte GJ ook naar achteren. Het was aardig koud geworden dus hij stond te bibberen. Na 2 uur zagen we een groep dolfijnen, een speciaal soort, maar ik heb geen idee meer welke. De boot voer er rondjes omheen en we konden goed zien dat het grote dolfijnen waren. Daarna voer de boot nog wat verder de zee op, maar helaas, na 4 uur geen walvis gezien.......... Wel waren we verkleumd, maar nog steeds niet zeeziek. De bandjes werkten dus goed.
Daarna op naar Monterey om naar het Aquarium te gaan. Dit was een soort Burgers Bush maar dan (natuurlijk, natuurlijk) veeeel groter. We zagen er prachtige kwallen (jelly's in het Engels, klinkt toch aangenamer), zeepaardjes in alle soorten en maten, zeeotters en andere zeedieren. Echt de moeite waard. Vervolgens op naar Carmel-by-the-sea, de stad waar Clint Eastwood ooit burgemeester van was, om de 17 miles drive te rijden. Een prachtige weg langs de kust, door het bos en langs fantastische villa's. Nog even het stadje bekeken en wat te eten gehaald voor in de cottage.

Aptos

Fred vond dat we genoeg waren ingeburgerd om zelf het ontbijt te maken en bij elkaar te sprokkelen uit de vele kastjes dus dat hebben we gedaan. Eigenlijk wilden we niet weg, dus we hebben tot 14.00 uur in de schaduw zitten kletsen, koffers gewogen en koffie gedronken. Toen moesten we echt gaan. We kregen een lunch mee, een zalfje voor Merle en na dikke knuffels konden we vertrekken. Dit was echt een van de hoogtepunten van de reis. Prachtige omgeving en een bijzondere gastheer. Op weg naar Aptos kwamen we wat files tegen, dus de reis duurde iets langer dan gepland. Ook hier hadden we via airbenb geboekt, een cottage dit keer. Die bleek echt in niemandsland te liggen, de weg ernaar toe was een hele uitdaging. Nog meer bochten en een weg waar maar 1 auto over kon, maar die wel 2 richtingen opging. We troffen uiteindelijk een mooie cottage, met een zwembad voor de deur, een mooi zitje buiten en een fantastisch uitzicht. De eigenaresse hebben we maar even gezien, maar we kregen wel 2 toegangspassen voor het Monterey Bay aquarium. 's Avonds hebben we de maaltijd die Fred had meegegeven opgesmikkeld en naar de sterren gekeken.

Nog meer hacienda

Na een korte nachtrust, op tijd op om te ontbijten. Fred had het de avond ervoor gehad over een klein ontbijt, maar er stond van alles op ons te wachten. Vers fruit, toast, muffins, allerlei beleg. Heerlijk. De Hongaren ontbeten mee en vertrokken toen naar Los Angeles. Het blijft bijzonder om zoveel contact met onbekenden te hebben. Dit jonge stel reist twee weken door Amerika omdat hij voor zijn werk (hij werkt bij Prezi) naar Amerika moest. We hebben veel opgestoken over de toestand in Hongarije waar we eigenlijk niets vanaf wisten.
Wij bleven heerlijk buiten in de schaduw zitten kletsen met Fred, dieeen bijzonder levenblijkt te hebben. Hij is70 jaar, vroeger begonnen als helikopterpiloot,heeft in Vietnam gevochten, werd advocaat voor een grote televisiezender en is multimiljonair.Ongeveer 15 jaar geleden besloot hij zijn advocatenwerk op te geven en startte een ranch. Daar heeft hij 12 jaar een bloeiend boerenbedrijf gehad. Vervolgens verpachtte hij de ranch enging groenten verbouwen. De opbrengstschenkt hijaan devoedselbank. Echt een buitengewoon mens. In de middag besloten we om toch maar ietste gaan doen en we bezochten Columbia State Historic Park, een soort openluchtmuseum maar dan van het wilde westen. Het was erg warm deze dag (tegen de 40 graden) dus we bezochten het Park op ons dooieakkertje. Daarna weer terug naar de Hacienda waar Merle leerde rijden in een soort golfkarretje. Fred had ons uitgenodigd voor een Amerikaanse bbq dus 's avonds smulden we van kip, maïs en stokbrood met kruidenboter. Ook deze avond werd het weer erg laat, maar het was een onvergetelijke ervaring.

La Hacienda!

Na een standaardontbijt in het hotel splitste ons groepje zich: GJ hebben we bij de Home Depot (een megabouwmarkt) gedropt en Merle en ik gingen nog maar weer eens terug naar de Outlets want na een nachtje slapen bleek dat Merle toch nog wat dingetjes nodig had. We spraken af dat we GJ na 1,5 uur zouden oppikken. Wij als razende Rolands door de Outlet heen en 2 broeken, een blouse en een tas gescoord. Daarna op naar de bouwmarkt waar bleek dat GJ pas op de helft van de winkel was. Gelukkig was er voor Merle en mij ook genoeg te zien (die koelkasten! die bbq's, mega!) dus vermaakten we ons nog even.
Het idee was om in Sacramento naar het spoormuseum te gaan, maar gezien de tijd besloten we dit over te slaan. Op naar Sonora, een klein dorp in Gold Country (het gebied waar destijds veel goud is gevonden), via de Interstate (grote snelweg). Dat was wel weer even wennen, 6 baanswegen in plaats van narrow roads. Poeh, het verkeer zoefde links en rechts langs mij heen, maar het wende gelukkig redelijk snel. Al blijft het niet mijn hobby om in dit soort verkeer te rijden. We wilden onderweg wat goudzoekersdorpjes bekijken, maar het was zondag en in dit godvrezende deel van het land was alles dicht. We kwamen in de avond aan bij de Hacienda, ook een airbenb locatie. Echt ongelooflijk wat een huis!! We hadden de masterbedroom en een slaapkamer met badkamer voor Merle. Verder hadden we ook nog een keukentje (18 lades, 2 fornuizen en 56 kastjes) en 2 woonkamers plus bar tot onze beschikking. We werden hartelijk verwelkomd door Doris en Fred, eigenaars van deze weelde. Zijzelf wonen in een ander deel van het huis. De woonkamers leken wel museumkamers, vol met schilderijen, beelden en souvenirs van hun reizen. In de bar waren allerlei voorwerpen van de Donner party gegoten. De Donnerparty is een bekend, waargebeurd verhaal: een groep van 87 pioniers raakt onderweg ingesneeuwd, ziet geen andere overlevingsmogelijkheid dan kannibalisme en slechts 48 mensen overleven deze ramp).
Vooral Fred bleek een uitstekend gastheer, bier en wijn werden in rap tempo verstrekt. 's Avonds een pizza gehaald en nog lang buiten zitten kletsen met twee jonge Hongaren die ook een nachtje op de Hacienda verbleven.

Sil de strandjutter

Bed was behoorlijk hard in het motel, dus ik was blij dat ik op moest staan. Ontbeten bij Starbuck's waar een lange rij stond. We realiseerden ons dat het zaterdag was en dat veel mensen blijkbaar hun dag starten bij de Starbuck's. Wij dus ook. Het was mistig en koud, maar we besloten toch om naar het strand te gaan. Gelukkig was de rij bij Starbuck's zo lang dat het weer intussen opgeklaard was. Weer een prachtig strand met zeehonden en sanddollars (die vonden we niet). GJ hebben we van het strand af moeten sleuren want die heeft zijn nieuwe carrière gevonden: strandjutter. Blij loopt hij turend langs het strand en wil al zijn vondsten (houtjes, schelpjes, steentjes) meenemen. We moesten natuurlijk wel weer een eindje rijden, dus onder protest hebben we hem de auto ingesleurd. Wel met de belofte dat we een vuurtoren gingen bekijken. Deze vuurtoren en de woning van de vuurtorenwachter hebben we inderdaad bekeken. Het was een stevige wandeling ernaartoe, maar het was zeker de moeite waard. Daarna op naar Mendocino (bekend van o.a. Murder she wrote), daar wat rondgereden en toen op naar Vacaville. We hebben een hotel praktisch naast de outlets dus wat wil je nog meer? Vooral Merle had veel haast vandaag om de outlets te bereiken. Na al dat natuurgeweld en de bochtige wegen, viel het mij weer even tegen om 6-baans snelweg te rijden. Maar goed, aan het begin van de avond kwamen we bij de outlets aan dus shoppen maar weer. De prijzen lagen hier een stuk hoger dan in de vorige outlet, maar uiteraard konden we toch nog koopjes vinden. Gegeten, kleren uitpakken en uitgeput het bed in. Dat wordt nog wat met die koffers.......

Seafog

De dag begon met dichte mist. Zeemist, een bekend verschijnsel hier. Als eerste reden we door een tour tru tree oftewel een boom waar je met de auto doorheen kunt rijden. Ook iets om eens meegemaakt te hebben. Weer een stuk door de Redwoods gereden en een kleine wandeling gemaakt. Bij het uitstappen stonden er al borden met pas op voor beren, agressieve herten, mountainlions en besmette teken. Niet echt uitnodigend dus was de wandeling maar kort. Na weer de nodige bochten, gestopt bij een woodcarver die mooie kunstwerken uit het hout sneed. Iets leuks voor aan de wand gekocht en on the road maar weer. Na erg veel geslinger, klimmen en dalen, kwamen we bij de kust aan. De kust is hier prachtig maar wel koud. Steile kliffen, seastacks (rotspunten die uit zee steken) en gevarieerde stranden, prachtig om te zien. Het was wel weer koud hier, dus met een dik vest aan konden we van de scenic views genieten. 's Avonds bij Denny's gegeten ('s middags ook al, dus een echte Denny dag). Wederom een motel, ditmaal eentje waarbij je de auto in de garage naast je kamer zet. Weer iets nieuws dus.